Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Δυό λόγια για τον Ρωμανό



Του Σπύρου Σούρλα

Επειδή διαβάζουμε κάτι δήθεν 'ανθρωπιστικά' η 'κανονιστικά' κειμενάκια γιά τον Ρωμανό(γιά το 'δικαίωμα στην εκπαίδευση,βάσει του νόμου΄) και παρ'ότι το κείμενο της Αφροδίτης Κουκουτσάκη,κείμενο υπόδειγμα ,κατά την γνώμη μου,καλύπτει εν πολλοίς το θέμα ,δυό -τρία σχόλια..

 ..Από την μιά πλευρά οι νεοφιλελέρες ειρωνεύονται τον 'ληστή' αλλά και διάφοροι εξ ''αριστερών΄΄ λοιδωρούν το γεγονός πως προέρχεται από τα Β.Π.-φαίνεται πως πλέον αποκτήσαμε και ρατσισμό τόπου προέλευσης'-ενώ άλλοι χλευάζουν  την δήλωσή του ,πως βάζει το σώμα του ως 'φραγμό'.

 .Η ουσιαστική απεργία πείνας ,δηλαδή η εκούσια στέρηση τροφής,είναι μιά τραγική και μαρτυρική κατάσταση,που απαιτεί τεράστιο  σθένος γιά να γίνει ανεκτή .

Η απεργία πείνας αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο ενός ήδη ρημαγμένου σώματος ,που ζητά ξανά το όνομά του ως πρόσωπο,ως αυθύπαρκτη ύπαρξη  και όχι ως 'πράγμα',όπως απαιτεί ο 'σωφρονιστικός κώδικας'..που σε  απογυμνώνει  από τις ιδιότητές σου,και σε μετατρέπει σε σκέτη βιολογική οντότητα..

Ο Ρωμανός που έθαψε τον Αλέξανδρο ,έζησε την χειρότερη εμπειρία ,που μπορεί να νοιώσει ένας έφηβος...Είδε τον φίλο του ,τον 'κολλητό' ,να πεθαίνει ,δολοφονημένος εν ψυχρώ ,από 'όργανο της τάξης΄ ...

Τον 'συνόδεψε' νεκρό ως το τέλος,με ένα βλέμμα,επιφανειακά παγωμένο,γιά να μπορέσει να κρύψει τον πόνο τον 'αδύνατο να μιληθεί ως πόνος'..-όποιος έχει δει την σκηνή που η Αγαύη,στις 'Βάκχες' αναγνωρίζει τον καταξεσκισμένο Πενθέα,ίσως καταλάβει αυτό τον πόνο-

Επέλεξε τον δρόμο του ,δρόμο δύσκολο ,και μοναχικό ,δρόμο που δεν μπορεί να ενταχθεί στην 'πεπατημένη των κινημάτων' η της 'επανάστασης',γι αυτό και η από πολλές πλευρές καλοπροαίρετη(συχνά) αμηχανία...την στιγμή μάλιστα που από 'απέναντι' περιμένουν να κατασπαράξουν ,όχι μόνον αυτόν ,αλλά και όσους τον στηρίζουν ως 'συνεργούς'...

Το 'πρόβλημα Ρωμανός' δεν είναι 'ανθρωπιστικό',αλλά απολύτως πολιτικό,ακόμα και αν διαφωνεί κανείς με τον δρόμο που διάλεξε..Και δεν επιλύεται με επικλήσεις στο  σημερινό 'νομικό δίκαιο' που έχει πολλαπλά καταπατηθεί και ευλόγως,αφού έχει ως προέλευση τον ταξικό συσχετισμό δυνάμεων.

..Ο Ρωμανός είναι η τύψη μας (όχι η ενοχή,που αποτελεί μιά κατάσταση-κατασκευή της κυρίαρχης ιδεολογίας) και η αμηχανία μας μαζί ..Δεν είναι μόνο ζήτημα πολιτισμού η ΄Διαφωτισμού'.

.Είναι ζήτημα αποκατάστασης  του κατακερματισμένου σώματος σε σώμα -υποκείμενο που αγωνίζεται εναντίον  κάθε μορφής ιδρυματοποίησης και απονέκρωσης από τις ανθρώπινες ιδιότητές του και μόνον έτσι μπορεί να ειδωθεί και το αίτημα περί σπουδών..

Προφανώς και δεν επιθυμούμε έναν νεκρό Ρωμανό,αλλά την αποκατάστασή του ως πρόσωπο (από το προς και το Ομηρικό -Ωψ) που σημαίνει 'βλέπω προς' ,δηλαδή υπάρχω ως άτομο και ως σχέση με τον άλλον...

Είναι το λιγότερο που μπορούμε να πράξουμε γιά την τύψη μας...................και την δυσκολία μας να τον κατατάξουμε όπου θα βόλευε τον καθέναν...

Μπορούμε βέβαια και να τον ξεχάσουμε ,μιά λύση αρκούντως 'βολική' για πολλών ειδών γραφειοκρατίες..


'Στη χλόη λαγοκοιμάται κανένας δεν αποτολμά
Την πρώτη κίνηση όταν σε λίγο θα ξυπνήσει
Θα καταβροχθίσει τις σάρκες μας θα σιγήσει
Τους μνημοπομπούς κι όσο έλεγες πως χρειάζεται
Περίσκεψη και προσοχή τόσο απόμεινες
Τελείως έκθετος στις παρυφές της πόλης.'


Κλείτος Κύρου..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου